Λοιπόν συνονόματε του Νότου:Το Author του ’16 μου άρεσε και γιατί είχε διπλό δίσκο,μετά υπέκυψαν κι αυτοί.Σε ένα ποδήλατο enduro που θεωρητικά δεν ειναι στενης χρήσης:θα κατέβει,αλλα και θα ανέβει όμως,το να στενεύεις τις επιλογές σχέσεων το θεωρώ άστοχο.Ο τρίτος δίσκος συμφωνώ δεν ειναι ιδιαίτερα χρήσιμος,παρά μονο σε mtb γενικής χρήσης που χρησιμοποιούνται και γι α μετακινήσεις.¨οπως και το μονό δισκο θα το δεχόμουν με άνεση σε DH καθαρά,όπως και τη μείωση των γραναζιών της κασσέτας ,γιατί:1,δε χρειάζονται,2.ενισχύονται τα- λιγότερα-γρανάζια και αλυσίδα και3.μειώνεται το φάρδος με αποτέλεσμα να μη φοβάσαι που θα βρεί και διευκολύνεται η δουλειά του εκτροχιαστή εξαιτίας του πιο μικρου λόγου μεγάλου γραναζιού με μικρό.

Τα ακριβώς αντίστροφα θεωρώ ως μειονεκτήματα στις Χ1.Επιπροσθέτως αναγκάζονται να πάνε ήδη σε 11άρες κασσέτες -τέρατα ασυμάζευτα-,οι οποίες καταπονούν ακραία τις αλυσσίδες με πλάγιες τάσεις εκτός λογικής.Οι οποίες αλυσσίδες λόγω ακριβώς των πολλών πίσω γραναζιών ειναι ήδη περαν του δέοντος στενές(με συνέπειες στην αντοχή αλλά και στο ΚΟΣΤΟΣ).Τέλος εξαιτίας της μεγάλης διαφοράς πρώτης με ενδεκάτη,ο εκτροχιαστής δουλεύει υπερωρίες με συχνές ζημιές-γιατι πρέπει να μακρύνει κι αυτός,οπότε εξέχει.Αποτέλεσμα της “φαεινής” μηχανολογικής “εξέλιξης” ειναι να χρειάζονται και οδηγοί στο δίσκο ,όπως επίσης και τεντωτήρες(μην ξεχνάμε μιλάμε για ακραίο χώμα).Ολα αυτά σβήνουν το υποτιθέμενο κέρδος(;)στο βάρος.Το μόνο που μένει ως υπέρ είναι η μεγαλύτερη απόσταση απο το έδαφος,λόγω του μονού δίσκου,αλλά κι αυτό αναιρείται βάζοντας κατι 32 η 34 άρηδες δίσκους ,οπότε πέφτουμε στα ίδια με τους διπλούς!

Επειδή είμαι παλιός και στα μηχανάκια,το έχω ξαναδεί το έργο πολλές φορές.Ο χρόνος και ο κόσμος θα ξεδιαλέξει τι αξίζει και τι ήταν πυροτέχνημα του τμήματος marketing.Γιατί πάντα χρειάζονται μια νέα μόδα γαι να κινείται η αγορά.Για παράδειγμα τα 27,5.Θα δουμε μετά 19 -15 σρόνια αν θα υπάρχουν…Τα 26 άρια τι τους έφταιξαν;